«قُل كُونُواْ حِجَارَةً أَوْ حَدِيداً» و همخوانی نص قرآن با دستاوردهای علم جدید

به گزارش ایکنا؛ خداوند در سوره اسراء می‌فرماید: وَقَالُواْ أَئِذَا كُنَّا عِظَاماً وَرُفَاتاً أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِيداً{49} قُل كُونُواْ حِجَارَةً أَوْ حَدِيداً{50} أَوْ خَلْقاً مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُؤُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَى هُوَ قُلْ عَسَى أَن يَكُونَ قَرِيبا.ً)

این آیات از انکار واقعیت مربوط به زنده‌شدن پس از مرگ و بعد از تبدیل جسم به استخوان و خاک از سوی مشرکان سخن می‌گوید، خداوند در این آیه پاسخی الهی به مشرکان داد و پیامبر(ص) را مأمور کرد که به آن‌ها بگوید حتی اگر سنگ یا آهن شوید، خداوند سبحان قادر است شما را یک بار دیگر زنده کند.

قرآن مقدم بر علم جدید است

قرآن در این آیات به تبدیل مرده به سنگ یا آهن اشاره می‌کند و این حقیقت از نظر علمی ثابت شده است. حتی این مسئله، به مبنایی علمی برای مطالعات پیچیده‌‌تر در علم دیرینه‌شناسی(شاخه‌ای از زیست‌شناسی و زمین‌شناسی برای بررسی آثار و بقایای موجودات گذشته) تبدیل شده است؛ بنابراین، قرآن در اشاره به این که فسیل‌ها نتیجه تبدیل مرده به سنگ یا آهن است، مقدم بر علم جدید است.

سنگواره‌ها یا فسیل‌ها، بقایا یا آثار جانوران یا گیاهانی هستند که به دلایل طبیعی در سطح پوسته زمین حفظ شده‌اند. بیشتر دیرینه‌شناسان فسیل‌ها را موجوداتی که به طور کلی در زمین دفن شده‌اند، می‌دانند. این در حالی است که حداقل سن فسیل‌ها 10 هزار سال و سن برخی از فسیل‌ها به 4 میلیارد سال می‌رسد. فسیل‌های کشف‌شده و کشف‌نشده ‌در سازه‌های سنگی و صخره‌ای و لایه‌های رسوبی یافت می‌شوند.

دانشمندان توانسته‌اند سن سنگواره‌ها را با تعیین سن لایه‌های سنگی که در آنها وجود دارد، با استفاده از روشی به نام «تاریخ‌یابی رادیومتریک»، تعیین کنند که سن سنگ‌ها را با استفاده از ایزوتوپ‌های(ایزوتوپ؛ اتم عناصر شیمیایی) رادیواکتیو موجود در آنها تعیین می‌کند.

از این رو، تنها راه مطالعه حیات ماقبل تاریخ، مطالعه بقایای حفظ‌شده آن به شکل فسیل است. بنابراین، برای مثال، اشتباه است که برخی افراد فسیل دایناسورها را به عنوان اسکلت دایناسور توصیف می‌کنند، زیرا در واقع مواد آلی تشکیل‌دهنده استخوان‌ها نمی‌توانند برای میلیون‌ها سال باقی بمانند. بلکه آنچه با چشمانمان می‌بینیم مدل سنگی این استخوان‌هاست. بنابراین، ما از بقایای دایناسورها به جز قسمت‌هایی که به سنگ تبدیل شده‌اند، چیزی نمی‌بینیم.

«حسنی حمدان»، از اساتید زمین‌شناسی می‌گوید: «دانشجوی باستان‌شناسی باید روی زمین قدم بزند و ببیند خلقت چگونه آغاز شده است؛ ما هنگامی که برای دانشجویان خود روش‌های حفظ موجودات را تدریس می‌کنیم، نباید از اشاره قرآن به احتمال تبدیل بقایای انسان به سنگ، آهن یا چیزی بزرگ‌تر از آن، تقسیم موجودات، تعریف گونه‌های زیستی و این‌که سوابق کامل پیشینیان نزد پروردگار جهانیان است، غافل شویم.

بقایای موجودات چگونه سنگ یا آهن می‌شوند؟

تحقیقات نشان می‌دهد که بقایای موجودات زنده که به خوبی حفظ شده‌اند، بقایای سختی مانند استخوان، دندان و سپر هستند. و حفظ آنان در طول زمان، زمانی اتفاق می‌افتد که ترکیبات شیمیایی موجود در این باقیمانده‌ها با انواع مواد معدنی، اغلب کلسیت(از کانی‌های معدنی روی پوسته زمین)، سیلیس(سنگ دی اکسید سیلیکون) یا پیریت(کانی متشکل از سولفید آهن با ترکیب شیمیایی) جایگزین می‌شوند و این بقایای فسیل‌شده را می‌توان با توجه به مواد معدنی آنها به دو نوع اساسی تقسیم کرد:

1 ـ در  بقایایی که به سنگ تبدیل شده‌اند، کلسیت و سیلیس جزء اصلی آن‌ها هستند و سیلیس فراوان‌ترین مواد معدنی در پوسته زمین است. بنابراین، زمانی که کانی‌های سیلیس یا کلسیت جایگزین بقایای موجودات می‌شوند، یک مدل سنگی برای این بقایا تشکیل می‌شود و بنابراین این بقایا بلافاصله به سنگ تبدیل می‌شوند.

2 ـ در بقایایی هم که به آهن تبدیل می‌شوند؛ در بسیاری از موارد، بقایا به ماده معدنی «پیریت» که به نام پیریت آهن نیز شناخته می‌شود، تبدیل می‌شود. این ماده معدنی دی سولفید آهن (FeS2) است و به این فلز رنگ و درخشندگی مشابه طلا می‌دهد، بنابراین به طلای کاذب معروف است. هنگامی که بقایای موجودات به این ماده معدنی تبدیل و به خوبی حفظ می‌شود، درخشندگی فلزی مانند پیریت می‌دهد.

اما زمانی که پیریت به خوبی حفظ نشود و در معرض رطوبت قرار گیرد، اکسید شده و به توده‌ای از زنگ تبدیل می‌شود که سولفات آهن (FeSO4.7H2O) است.

خدایی که آسان و سخت برایش معنا ندارد

همچنین برای خداوند این مسئله که شما به شکل استخوان و بقایا هستید یا به سنگ یا آهن تبدیل شده‌اید، مشکلی ندارد؛ زیرا او که انسان و سایر موجودات را برای اولین‌بار از خاک آفرید؛ قادر است دوباره آنان را زنده کند و این مسئله برای خدا کاری بسیار آسان است؛ خدایی که آسان و سخت برای ذات اقدسش معنایی ندارد و همه چیز برایش آسان است؛ «وَهُوَ الَّذِي يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِ وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ: او کسی است که آفرینش را آغاز می‌کند، سپس آن را باز می‌گرداند و این کار برای او آسان‌تر است»(روم 27).

بدین ترتیب در آیه 50 سوره اسراء «قُل كُونُواْ حِجَارَةً أَوْ حَدِيداً‌» اعجاز قرآن کاملاً قابل مشاهده است؛ زیرا بقایای موجودات زنده با گذشت زمان به سنگ یا در مواردی تبدیل به سنگ آهن می‌شوند که قرآن به آن اشاره داشته است.

بنابراین باید به کافران بگوییم آری، هر چند که زمان زیادی بر مردگان گذشته باشد و آن‌ها به سنگ یا آهن تبدیل شوند، آن کس که آنان را از نیستی آفریده، قادر است دوباره آنها را بازگرداند. و همه عالم باید بدانند که این کتاب بزرگ که بر قلب پیامبر امی در دل صحرا نازل شد، کلام خالق این هستی است که قادر و متعال است.

گزارش: زهرا نوکانی