به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، نشست نقد و معرفی کتاب «هی شعرِ ترانگیزد» اثر سعید بیابانکی با حضور نویسنده اثر و مرتضی امیری اسفندقه، شاعر، ۲۸ مردادماه در کتابخانه عمومی پیروزی تهران برگزار شد.
در ابتدای این نشست، سعید بیابانکی در خصوص آثار خود گفت: بخشی از اشعار من آیینی است که در مجموعه «جامه دران» منتشر شده و بخش دیگر طنز است. البته طنز کار اصلی من نبوده و همیشه تلاش کردم طنزهای خنثی ننویسم. به اعتقاد من طنز، امر به معروف و نهی از منکر، در لباس هنری است. طنز جمع کردن تضادها و تناقضها است؛ مثلا اگر یک پیرمرد، لباس جوان 20 ساله را بپوشد، موقعیتی کمیک ایجاد میکند.
وی تصریح کرد: طنز در حوزه کلام و شعر، مانند کاریکاتور است. در میان شعرای ما حافظ بزرگترین طنزپرداز فارسی است که ما او را غزلسرا میدانیم. بهطور مثال آنگاه که میگوید «به می سجاده رنگین کن گرت پیرمغان گوید» یعنی ما را در وضعیتی متناقض قرار میدهد؛ چراکه سجاده مظهر پاکی است و نمیتوانیم آن را با می رنگین کنیم. همچنین مثنوی مولانا از مایههای طنز برخوردار است؛ مولانا داستانی طنزآمیز ارائه میدهد و نتیجهای فلسفی، الهی و تربیتی میگیرد. به همین دلیل او اقبال جهانی یافته است. شاعران موفق از قدرت نفوذ طنز استفاده کردهاند و به نظرم استاد همه آنها حافظ است.
این نویسنده و شاعر بیان کرد: در مجموعه «هی شعرِ ترانگیزد» تلاش کردم تناقضها و تضادها را در مسائل گوناگون آشکار کنم که طبیعتا کار خیلی سختی است. طنز چون راه رفتن روی لبه تیغ است. طنزپرداز باید از خط قرمز عبور کند، ولی قرمز نشود.
وی با اشاره به اتفاقات مربوط به چاپ مجموعه «هی شعرِ تر انگیزد»، بیان کرد: زمانی که این کتاب چاپ شد مسائل مختلفی پیرامون آن بهوجود آمد و در نمایشگاه کتاب رونمایی شد؛ بعد از رسیدن مجموعه به نمایشگاه، کتاب هنوز خیس بود و چسبهایش خشک نشده بود، به همین دلیل کتاب را بر روی زمین پهن کردند تا خشک شود و نادانسته این امر تبلیغی برای کتاب شد و تقریبا تمام نسخههای کتاب به فروش رفت.
بیابانکی با بیان اینکه یکی از اشعار کتاب معروف شده چراکه حدود 10 سال پیش در دیدار رهبر معظم انقلاب خوانده است، توضیح داد: این شعر چند نسخه دارد؛ یک نسخه چاپ شده، یک نسخه را من خواندم و یک نسخه در دفترم است که برخی ابیاتش را خود حذف کردهام.
وی کتاب «هی شعرِ ترانگیزد» را، که به چاپ چهارم رسیده، اثری خطشکن دانست که به شاعران بعد از انقلاب جرئت سرودن شعر طنز درباره مسائل سیاسی داد.
بیابانکی در خصوص انتخاب نام کتاب، گفت: شعر، استفاده حداکثری از زبان است. من چند عنوان برای کتاب انتخاب کردم و از چند تن از شعرا نظرسنجی کردم و این عنوان برگزیده شد. چند شعر از این مجموعه بهصورت مشترک با جواد زهتاب سروده شد؛ دوستی که ذهنی نزدیک به هم داریم.
وی در ادامه گفت: برخی شوخیهای کتاب به مسائل روز میپردازد که ممکن است در حال حاضر با استقبال رو به رو شود اما در آینده کمتر به آن توجه شود و این از نقاط ضعف کتاب به اعتراف خودم است.
در ادامه امیری اسفندقه، شاعر و منتقد حاضر در نشست در خصوص اشعار سعید بیابانکی، اظهار کرد: اشعار بیابانکی قاچاق نیست و التماس نمیکند تا از مرز رد شود. ما با شاعری رند و باهوش مواجه هستیم که از خط قرمز عبور کرده است؛ با اینکه این مجموعه شعر مربوط به گذشته است اما اشاراتی به امروز هم دارد.
وی با اشاره به پیشینه دوستی خود با سعید بیابانکی، گفت: از دیگر ویژگیهای شعر بیابانکی، صداقت است؛ شعر آن چیزی است که مردم میدانند اما به زبانی شیرین و دلنشین گفته میشود. شعر بیابانکی ساده، صریح، صادقانه و بینقاب است. گاهی اوقات شاعران قافیههای دشواری در شعر میگنجانند و قافیهها دوست ندارند صدای آوازشان شنیده شود اما سعید بیابانکی، در این مجموعه از این قافیهها استفاده کرده و جیغشان را درآورده است. اشعار بیابانکی چون اشعار طنز عمران صلاحی خندههایی از سر درد است. من افتخار دارم که یکی از شاگردان بیابانکی باشم.
در حاشیه این نشست، سعید بیابانکی در گفتوگویی در تعریف طنز گفت: طنز، شوخی کردن و به چالش کشیدن خط قرمزها به شیوهای است که نه شاعر و نه سوژه هیچکدام آسیب نبینند. در نتیجه طنزپردازی، کار دشوار و پیچیدهای است. اما نبودش باعث افسرده شدن اجتماع و افزایش بیاخلاقیها میشود؛ طنزپرداز همواره باید موی دماغ خطاکاران در کشور که تصمیمات بزرگ و غلط میگیرند، شوند.
وی تصریح کرد: خوشبختانه در حال حاضر فضای سیاسی به مدد رسانههای اجتماعی بازتر شده و امکان بیان نقد و طنز فراهم است. بارها شده که دوستان ما در حضور بزرگان مملکت شعر طنز خواندند و از آن استقبال شده است.
حدیثه سوختانلو
انتهای پیام