به گزارش ایکنا، روزی نیست که در اخبار از حجم جنایات اسرائیل در غزه نشنویم و تصاویری دلخراش از هجوم وحشیانه به باریکه غزه که حالا تلی از آوار و خروارها خاک است، نبینیم.
در این میان اما عکس و فیلمهایی که از کودکان شهید غزه منتشر و هر روز به تعداد آن افزوده میشود بیش از همه ما را شوکه میکند.
غزه از کودکانهترین شهرهای جهان است؛ نه فقط متراکمترین شهر از لحاظ جمعیت، بلکه جوانترین قطعه مسکونی دنیا نیز هست چراکه نیمی از جمعیت ۲ میلیون و دویست هزار نفری غزه را زیر 18 سالههایی تشکیل میدهند که بنا به تعریف کنوانسیون جهانی، کودک محسوب میشوند. در این کودکانهترین شهر جهان، بیش از 42 درصد شهدا، زیر 18 سالهها هستند؛ نسبتی شگفتآور و دردناک که احتمالاً در هیچ جنگی نظیر ندارد.
چگونه میتوان در غزه کودک بود، وقتی که از لحظه تولد یا حتی پیش از آن سایه مرگ برای تمام اعضای خانواد از نوزاد تا کهنسال خودنمایی میکند.
خندهدار است که بخش کودکان و جوانان بنیاد جهانی زنان از اول تا ۱۹ نوامبر بر تقویم مهر پرهیز از خشونت علیه کودکان زده؛ ایامی که در نهایت به ۲۰ نوامبر(برابر با امروز 29 آبان) و مناسبتی به نام کودکان جهان متنهی میشود؛ روزی که هزاران بادباک رنگی خیال با پیام مهر و دوستی در آسمان آبی کودکان دنیا به پرواز در میآید و کودکان غزه اما آن را با صدای دهشتناک حملات هوایی ارتش صهیونیست و پرواز پهپادهای بمبافکن در آسمان غبارآلود آغاز کردهاند.
شعار امسال را «پرهیز از خشونت و سوءرفتار علیه کودکان و جوانان» نام گذاشتهاند و دنیا این روزها شاهد تراژدی جنگ و خشونت علیه کودکان غزه در فلسطین است.
درحالی که یکی از اصول مهم در قوانین بینالمللی حقوق بشر و اخلاق پزشکی اصل «بیطرفی پزشکی» و ارائه خدمات به همه بیماران و نیازمندان فارغ از رنگ، نژاد، آیین و مذهب و مصونیت مراکز درمانی، کادر پزشکی و آمبولانسها از هر گونه حمله در جنگها و مناقشات است، بیمارستانهای غزه سهمی چشمگیر در هجومهای اسرائیل داشته و غزه به گفته مقامات یونیسف به «گورستان کودکان و دفن حقوق بشر و نابودی آینده کودکان» در زندانی بدون سقف تبدیل شده است.
داستان دلاورمردی فرزندان غزه در کلام نمیگنجد آنها حکایت غروری هستند که کلمات برای ادایش کافی نبوده و زبان از بیان صبر و استواری آنها قاصر است.
بچههای غزه مدرسه نداشتند، اما امروز در روزی به نام کودک، درس عزت را به جهانیان میآموزند و تن به ذلت سازش با اشغالگر نمیدهند.
غزه شهر اندوه و رنج محاصره، گرسنگی، تشنگی، بمباران و این روزها نهر خون و پشتههای اجساد است ... و ما از پشت صفحههای گوشی و تلویزیون به کودکان لرزان زل میزنیم که در نبود داروی بیهوشی و مسکن با نوای قرآن زخمهای جان و دل را تسکین میدهند و کادر درمان، کودک مجروح را که تمام خانوادهاش شهید شده، با خواندنیترین کتاب آسمانی به آرامش میخواند.
غزه خانه مقاومت، مدرسه ایثار و حماسهآفرینیهای ناتمام است. جوان فلسطینی میداند که باید با پناه به آیههای نور خود را تسلی دهد.
انس کودکان فلسطینی و اهالی غزه با قرآن فرهنگی دیرینه دارد، تلاوت و حفظ قرآن با گوشت و پوست آنها عجین شده. آنها بازی را در کلاسهای قرآن و درس را در مکتبهای قرآنی و فرهنگ مقاومت را در مساجد مشق میکنند.
تابستان همین سال در غزه بود که 1471 حافظ قرآن اعم از پزشک، مهندس، معلم و خانهدار در یک جلسه، کل قرآن را تلاوت کردند. در این محفل نورانی که در نوع خود در دنیای اسلام بینظیر بود، حافظانی از تمام گروههای سنی 8 تا 72ساله حضور داشتند. حافظان فلسطینی اینگونه نقش خود را بهعنوان مربی، حافظ و نگهبان ایفا و از مام وطن پاسداری میکنند.
این است که رزمندگان مقاومت در تونلهای زیرزمینی پیش از عملیات، قرآن میخوانند و آموزههای نورانی وحی را بینش و نگرش خود کردهاند تا جایی که اسیر اسرائیلی از رفتار قرآنی رزمندگان میگوید و هر بیانیه ابوعبیده، خطاب به دشمن فرازی از کلام وحی است.
و حالا غزه، درد کل ماجرای فلسطین از زمان نکبت است، بزرگترین زندان رو باز زمین و تنها نقطه جغرافیایی که از چهار طرف محاصره شده و حافظان، جوایز و نشانهای افتخارات قرآنی خود را از زیر خروارها خاک آن جستجو میکنند.
غزه سرچشمه صبری پایانناپذیر است، شهر آزادگان و سرزمین شهدا به تنومندی نخلهای خرما و سرسبزی درختان زیتون، بچههای غزه هر روز به دنیا میآیند و هر روز شهید میشوند. تاریخ، با شکوهِ خونِ همین شهدا نوشته و کودک از بطن مادر، قهرمان متولد میشود.
بچههای غزه در روز جهانی کودک برای تمام دنیا درس دارند، اینجا و در بیشه شیران، قهرمانان، پرچمهای مقاومت را دست به دست میکنند. حکایت شهامت و شهادت اینجا زمان و پایان ندارد؛ سینه به سینه منتقل میشود تا آن روز که خداوند پایان صبر را با نصر رقم بزند چرا که غزه با قرآن است و قرآن با غزه.
انتهای پیام