روزه‌خواری در ملأعام دهن‌کجی به اجتماع است
گروه معارف – مدرس حوزه و دانشگاه گفت: کسی که در محیط جامعه روزه‌خواری می‌کند، در واقع هنجارشکنی و دهن‌کجی به اجتماع است.
حجت‌الاسلام مهدی اژه‌ای، عضو هیئت مدیره دارالقرآن کریم استان اصفهان در گفت‌وگو با ایکنا ازاصفهان در رابطه با فلسفه اجتماعی روزه اظهار کرد: در معارف اسلامی، همه مطالب به همه مرتبط است و همه ابعاد آن در حکم دینی وجود دارد. در راس همه مطالب دینی نماز، روزه، حج، خمس و... برای ذکر و یاد خدا هستند و اگر انسان به درجه ذکر و یاد خدا برسد در مراحل بعدی زندگی هم موفق خواهد شد، لذا نماز امری فردی است، نماز جماعت و جمعه، عمل اجتماعی محسوب شده و مال و روزی حلال هم جنبه اقتصادی نماز شمرده می‌شود.
وی گفت: روزه به معنای آگاهی از حال فقرا و نیازمندان است و با روزه داری حس و حال فرد نیازمند را در می‌کنیم و این بعد اجتماعی آن به حساب می‌آید. بعد فردی روزه، رسیدن به قیامت است. در دعاها هم می‌گوییم: «اللهم اشفع کل جامع اللهم اشفع کل عریان». کسی که روزه می‌گیرد به حقوق جهانی و بشری فکر می‌کند.
اژه‌ای بیان کرد: انسان باید به جسم خود در حد نیاز رسیدگی تا روح‌اش پرواز کند. اگر جسم ضعیف شد، روح قوی می‌شود و عکس این موضوع هم صدق می‌کند. روح باید حاکم بر جسم باشد و لذا گرسنگی، تشنگی و دیگر چیزها بر او حاکم نشود و در غیر این صورت نمی‌تواند روی سایر چیزها حاکم شود. «لعلکم تتقون»؛ یعنی اهل تقوا باشید، آب و غذا نخوردن نوعی تقوا محسوب می‌شود و در مراحل بعدی تقوای بالاتر از مرحله قبل پیش می‌آید.
مدرس حوزه علمیه اصفهان افزود: در ماه رمضان عشق به تلاوت قرآن، شب زنده‌داری، دعا و ... افزایش می‌یابد. خداوند می‌فرمایند: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ؛ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ! ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﻟﺎﺯم ﺷﺪﻩ ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺮﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﻟﺎﺯم ﺷﺪ، ﺗﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ».
عضو هیئت مدیره دارالقرآن کریم استان اصفهان در رابطه با ماهیت روزه در جامعه تصریح کرد: ماهیت روزه بستگی به درجه ایمان مردم دارد. روح بندگی، عبودیت و اطاعت، آماده شدن برای فیض‌هایی است که روزه به ما می‌دهد. اگر کسی می خواهد از حقایق و معارف بهره‌مند شود، روزه این فرصت را فراهم می‌کند.
وی خاطر نشان کرد: اغلب افراد در حد فهم ودرکی که دارند، به تلاوت قرآن می‌پردازند. قرآن مانند باران است که هنگام باریدنش مزرعه، آب‌های زیرزمینی، مراتع، زمین‌ها، جنگل‌ها و همه جا را پاک و سرسبز می‌کند. کسی که روزه نمیگیرد و در محیط جامعه روزه‌خواری می‌کند در واقع هنجارشکنی و دهن‌کجی به اجتماع است.
انتهای پیام
