به گزارش ایکنا؛ از نظر آیتالله بهجت «عصمت» منحصر در انبیا و اوصیای ایشان نیست؛ چنانکه بیان میداشتند: «درباره ابوالفضل (ع) احتمال عصمت میدهیم، بلکه بالاتر از احتمال. صحبت احتمال عصمت نیست، واقعِ عصمت در اینها محرز است».
همچنین آیتالله بهجت در خصوص درخواست حاجت از حضرت عباس (ع) و برآورده شدن آن تصریح داشتند: «خیلی دیده یا شنیده شده است که عوام به حرم حضرت ابوالفضل (س) یا حضرت امیر (ع) آمدهاند و با توسل به آنها فوراً حاجتشان را گرفتهاند».
ایشان در این زمینه حکایتی نیز نقل کردهاند که توجه به آن نشانگر اهمیت عرض حاجت به آن آستان مقدس است: «در کتاب دارالسلام آمده است: طلبهای سه حاجت داشت و مدتها به زیارت حضرت ابوالفضل (ع) مشرف میشد. روزی درحالیکه در مقابل ضریح با کمال ادب و احترام ایستاده و مشغول زیارت بود، ناگاه دیده عدهای از زنهای عرب دهاتی با پای برهنه و درحالیکه کودک فلجی را به دست گرفته بودند وارد حرم شدند و هلهلهکنان یک دور، گرد ضریح چرخیدند و بیمارشان شفا پیدا کرد و از حرم خارج شدند.
آن طلبه وقتی این صحنه را مشاهده میکند، نزدیک ضریح میآید و میگوید: من چند سال است میآیم و حوائجم برآورده نمیشود، ولی به این عربهای بیابانی اینگونه التفات دارید! و با صورت قهر و غضب از حرم بیرون میرود و تصمیم میگیرد که دیگر به زیارت آن حضرت نرود. به نجف میرود و در کاروانسرایی منزل میکند. در آنجا به او میگویند: خادم شیخ انصاری (ره) چند بار آمد و سراغ شما را گرفت. وی نزد شیخ میرود. شیخ به او میفرماید: «با حضرت ابوالفضل (ع) قهر نکن، شما به عربها نگاه نکنید. آنها اینطور عادت کردهاند. حج میخواهید، نیابت هست. خانه میخواهید، هر خانه را پسندیدید تهیه میشود. عیال میخواهید، برای شما فراهم میشود».
نکته دیگری که آیتالله بهجت در خصوص حضرت عباس (ع) بیان میکردند اهتمام شیخ انصاری به عتبهبوسی آستان مقدس اهل بیت (ع) است. ایشان در این زمینه عنوان میکردند: «مسلمانان در شأن اهلبیت (ع) در غایت اختلافند؛ چنان که در مورد قرآن نیز چنین هستند. برخی آنقدر ضعیف هستند که در بوسیدن ضریح آنها شک و اعتراض دارند. آقایی ظاهراً به مرحوم شیخ انصاری که حرم یا ضریح را بوسید، اعتراض کرد که آقا شما هم؟! برعکس مرحوم دربندی به ایشان گفت: آقا، کار شما برای مردم حجت است؛ وقتی به حرم میروی، ضریح حرم حضرت ابوالفضل (ع) را ببوس. شیخ در جواب فرمود: «عتبه درب را میبوسم که گرد و خاک پای زوار است».
انتهای پیام