انس با دنیا؛ عامل جدایی از امام معصوم
گروه اندیشه: حجت‌الاسلام علوی تهرانی با بررسی علل شهادت امام حسین(ع) نسبت به تکرار آن واقعه در زمان ظهور امام زمان(عج) هشدار داد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، حجت‌الاسلام علوی تهرانی در نخستین روز سوگواری به مناسبت فرارسیدن ایام شهادت حضرت فاطمه(س) به روایت 75 روز در حسینیه آیت‌الله حق‌شناس به بحث درباره ضرورت پرهیز از دنیا و مخاطرات تعلق خاطر به آن پرداخت و گفت: همه ما به حسب ظاهر متدین هستیم اما اگر این جمعه امام زمان(عج) بیاید و ندا دهد «ألا یا أهل العالم أنا الإمام القائم» ما در مقابل حضرت هستیم یا در خیمه ایشان حضور داریم.
وی افزود: شاید سوال کنید مگر ممکن است کسی یک عمر دنبال ظهور باشد اما مقابل حضرت بایستد؟ حادثه سال 61 هجری همین بود. کربلا را همین امام دوستان درست کردند. یک بهایی و مسیحی و ناصبی میانشان نبود. زمانی که خبر هلاکت معاویه به مدینه رسید 26 رجب سال 60 هجری بود. از طرف دستگاه شام آمدند از حضرت سیدالشهداء بیعت بگیرند. حضرت در روز 28 رجب از مدینه به طرف مکه فرار کرد و سوم شعبان وارد مکه شد. حضرت چهارماه در مکه مستقر بود. در این چهارماه مردم کوفه فهمیدند امام حسین(ع) نسبت به دستگاه شام نظر مساعدی ندارد و با ایشان بیعت نکرده است.
کارشناس علوم دینی اضافه کرد: مردم کوفه فرصت را مغتنم شمردند و با امام وارد مذاکرده شدند تا رهبری قیامشان علیه بنی امیه را بپذیرد. صاحب لهوف می‌نویسد در این چهارماه برای امام دوازده هزار نامه ارسال شد. پای بعضی نامه‌ها گاه صد و چهل هزار امضا بود. در طول این چهارماه روزانه 600 نامه برای امام ارسال می‌شد. متن این نامه‌ها چه بود؟ بعضی نامه‌ها متنش این بود: «انّا معک»، ما با توایم و با ما صد هزار شمشیر است. یعنی ما یک سپاه صد هزار نفری هستیم. اگر نزد ما نیایی گناهکار هستی. یعنی ما همه چیز را آمده کرده‌ایم و اگر نیایی تو کوتاهی کردی. آدم‌هایی مثل شبث ربعی هم برای امام نامه نوشتند.
حجت‌الاسلام علوی در ادامه خاطر نشان کرد: یک همچنین نامه‌هایی حضرت را وادار کرد که راجع به مسئله اندیشه کنند و ارزیابی کنند که الآن شرایط قیام هست یا نیست. لذا پسرعمویش مسلم بن عقیل را به عنوان نماینده به کوفه فرستادند. جناب مسلم کوفه را ارزیابی کردند و 27 روز قبل از شهادت این نامه را برای امام حسین(ع) نوشتند و توسط عابس بن شبیب به طرف مکه فرستاد. نامه اواخر ذی‌قعده دست امام رسید. مسلم در نامه نوشت: «فرستاده قوم به اهل خود دروغ نمیگوید، 18 هزار نفر از اهل کوفه با من بیعت کردند. وقتی نامه مرا خواندی سریعا به سوی کوفه روانه شو که همه مردم با تو هستند و به خاندان معاویه تمایلی ندارند.»
سیدمحمدباقر علوی تهرانی ادامه داد: شیخ مفید در پایان نامه یک جمله اضافه کرده است: «اینجا صد هزار شمشیرزن منتظر تو هستند، تأخیر نکن». مردمانی که صدهزار رزمنده دارند یعنی یک جمعیت میلیونی هستند. کوفه قدیم مثل الآن نبود. مرکز حکومت امیرالمومنین(ع) بود و یک شهر تازه تأسیس بود. امام حسین(ع) نامه را دریافت کرد، ارزیابی کرد و در روز 8 ذی حجه به طرف کوفه حرکت کرد؛ اما هرگز پایش به کوفه نرسید. جریان عوض شد. حضرت در یکی از بیاناتشان فرمودند: وضع ما همین است که می‌بینید، دنیا تغییر پیدا کرده است و زشتی‌ها رو شده است و خوبی‌ها پنهان شده است اما من در این شرایط مرگ را جز خوشبختی نمی‌دانم و زندگی در سایه ظلم و ستم را جز ننگ نمی‌دانم.
وی در ادامه تصریح کرد: چرا وضع تغییر کرد. این مردمی که به حضرت گفتند بیا، همه مریدان پدرش بودند، شیعه بودند، خودی بودند. حضرت در بیان چرایی این امر فرمود: «الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحومونه یا یحوطونه علی ما درت معایشهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون»؛ مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان است، مادی از دین حرف می‌زنند که دنیایشان را تأمین کند اما وقتی موقع کارزار شد تعداد آدم‌های متدین کم است.
علوی ادامه داد: ما صبح جمعه ندبه می‌خوانیم و برای ظهور دعا می‌کنیم اما این تا اقدامات تا زمانی است که دنیای ما را تضمین کند؛ اما اگر روز جمعه امام ظهور کرد و موقع کارزار شد، تعداد دینداران کم می‌شود. چرا؟ چون «الناس عبید الدنیا». مادامی که پیوند با دنیا داری از خودت امید نداشته باش که در رکاب امام زمان(عج) شمشیر زنی.
وی در پایان گفت: فرمولی که در سال 61 مریدان را زمین گذاشت در زمان ظهور امام عصر(عج) هم مریدان حضرت را زمین می‌گذارد. امام صادق(ع) فرمود: «قدْ تَوَازَرَ عَلَيْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْيَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَى وَ شَرَى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْكَسِ»؛ بر علیه امام حسین(ع) کسانی همدست شدند که دنیا فریبشان داد. گفتند ما حسین(ع) را می‌کشیم، حاکم ری می‌شویم، آنجا به مردم خدمت می‌کنیم. بهره خودشان را به قیمت ناچیزی خریدند و آخرت را به قیمت ناچیزی فروختند. برخی از قتله کربلا به قیمت یک لنگه گوشواره آخرتشان را فروختند. یک عده همین هم نصیبشان نشد. وقتی معرکه جدی شد حقیقت دنیاطلبی آشکار شد.
اگر امام زمان(عج) ظهور کند، دنیای یابن‌الحسن‌گویان به خطر بیفتد حمایتش نمی‌کنند. این خطرناک است. آنهایی که امام حسین(ع) را کشتند نماز و روزه داشتند، حافظ قرآن بودند. مادامی که انس به دنیا وجود دارد حرف همان است که گفتیم. تردید وجود ندارد که یاری برای امام عصر(عج) وجود دارد.
