نرگس آبیار:
جشنواره جهانی فجر؛ ویترینی برای سینمای ایران/ کیفیت بالا داوری را برایمان سخت کرد
گروه هنر ـ در سیوهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر فیلم‌ها ویترین متنوعی از موضوعات مختلف نظیر محیط زیست، وحدت بین ادیان، تم نوستالژی، کودکانه و داستان‌هایی درباره جنگ جهانی دوم را به تصویر کشیدند که مجموعه این ژانر‌ها انتخاب را برای داوران سخت کرد.
به گزارش ایکنا، نشست خبری داوران سیوهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر امروز، ۵ اردیبهشت‌ماه، در گذر اجتماعات چارسو محل برپایی جشنواره برگزار شد.
امیر اسفندیاری، معاون امور بین‌الملل سیوهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، در ابتدای این نشست ضمن خوشامدگویی به مهمانان از داوران دو بخش جلوه‌گاه و بین‌الادیان دعوت به حضور در جایگاه کرد.
روسودان گلورژیدزه و خسرو معصومی، از بخش «جلوه‌گاه شرق» در این نشست حاضر بودند. از جمع داوران «بین‌الادیان» هم اینیس گیل و داگلاس فالسون در این نشست شرکت کردند.
اسفندیاری درباره بخش «بین‌الادیان» اینگونه توضیح داد: داوران «بین‌الادیان» در دیگر جشنواره‌ها جایزه کلیسای کاتولیک را به فیلم‌ها می‌دهند، ولی تقاضا کردیم این جایزه در ایران جایزه بین‌الادیان باشد. داوران این بخش را سازمان سیگنس به ما معرفی می‌کند.
فالسون: حضور در جشنواره فجر تجربه‌ای شگفت انگیز بود
پس از صحبت‌های اسفندیاری، فالسون داور بخش «بین الادیان»، نیز با تشکر از دعوتش به جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: حضور در این جشنواره تجربه‌ای شگفت‌انگیز بود، زیرا با فستیوالی عالی روبرو شدم. در ضمن قبل از حضور در این جشنواره، پیش بینی خاصی از آن نداشتم، اما امروز می‌توانم بگویم که فراتر از توقع من عمل کرد.
داور جشنواره جهانی فیلم فجر با تأکید بر اینکه سینمای ایران سینمایی شگفت‌انگیز است و امیدوارست فیلم‌های بیشتری از این کشور در دنیا نمایش داده شود، توضیح داد: نماینده ایرلند هستم و ۱۵ سال است که در سیگنس فعالم. سیگنس اعضای خود را به عنوان داور به جشنواره‌ها معرفی می‌کند و اگر مسئولیتشان ارتباط با مسیحیان پروتستان باشد، نام اینترفیس دارند.
اینیس گیل دیگر داور بخش «بین‌الادیان» نیز بیان کرد: اشتراک تجربه‌ها در این جشنواره و مهمان‌نوازی ایرانیان بسیار عالی بود. من نماینده سیگنس پرتغال هستم و گفتوگو درباره مسائلی که همه با آن درگیر هستیم تجربه فوق العاده‌ای بود. داور بخش بین‌الادیان بودن تجربه مثبتی بود که از آن لذت بردیم.
گلورژیدزه نیز با قدردانی از دست‌اندرکاران جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: در این جشنواره فیلم‌هایی عالی دیدیم که شاید تنها می‌توان در جشنواره فجر این آثار را دید.
فالسون در ادامه به پرسش یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه در ارزیابی فیلم‌های بخش «بین‌الادیان» چه ملاک‌هایی را مدنظر داشته است؟ پاسخ گفت: انتخاب ابتدایی فیلم‌ها در این بخش بسیار مناسب بود و با فیلم‌هایی روبرو شدیم که از منظر «بین‌الادیان» به آن‌ها علاقه زیادی داشتم. در این بخش دوست ندارم فیلم‌هایی که صرفاً با مفهوم خالص دین درگیر هستند ببینم، بلکه دوست دارم آثار ضمن نگاه دینی روابط، دوستان، خانواده و مشکلات را تصویر کنند.
خسرو معصومی نیز بیان کرد: اولین دوره‌ای است که در جشنواره جهانی فیلم فجر به عنوان داور این بخش شرکت می‌کنم و پیش از این در فستیوال‌های مشابه نظیر قاهره و مونترال چنین تجربه‌ای نداشتم.
وانگ ژیائوشوای، پیتر فلایشمان، مایک فان دایم، مظفر اوزدمیر، نرگس آبیار و نوید محمدزاده در ادامه جلسه برای توضیحاتی درباره بخش مسابقه بین‌الملل «سینمای سعادت» به جایگاه رفتند.
امیر اسفندیاری در پاسخ به پرسشی درباره تعداد فیلم‌های دیده شده در این بخش بیان کرد: ۱۵ فیلم در این بخش شرکت داشتند که ۳ فیلم از ایران و ۱۲ فیلم از کشور‌های دیگر بودند، اما در کل جشنواره ۶۴ کشور شرکت کردند.
میتوسکا به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران بخش «سینمای سعادت» در سخنانی بیان کرد: علاوه بر ۱۵ فیلم بخش مسابقه بین‌الملل، ۱۵ فیلم کوتاه دیدم و تعدادی فیلم خارج از این بخش را نیز در روز‌های برگزاری جشنواره تماشا کردم. در اروپا این شانس را نداریم که فیلم‌هایی از کشور‌های مختلف ببینیم. انتخاب هوشمندانه فیلم‌ها و داوری‌ها لذت بخش بود.
فان دایم: اکثر فیلم‌های جشنواره خوب بودند
در ادامه فان دایم نیز درباره نحوه شکل‌گیری تعامل با سایر داوران عنوان کرد: در این بخش ۷ داور با ۴ زبان مختلف که با سه مترجم همکاری می‌کردند حضور داشتند که کار سختی بود، ولی از نتیجه کار راضی هستیم و تلفاتی هم نداشتیم!
داور مسابقه بین‌الملل در پاسخ به این که آیا در این بخش تمایل داوران به انتخاب ژانر‌هایی خاص یا فیلم‌هایی کمتر تجاری بوده است، توضیح داد: طبیعتاً اختلاف نظر‌هایی بین ما وجود داشت. گاهی می‌خواهیم فیلم‌های رایج «مین استریم» (عامه‌پسند) را ببینیم، گاهی فیلم‌های هنری، اما اکثر فیلم‌های حاضر در جشنواره جهانی فیلم فجر خوب بودند و در فرآیند داوری به مشکلی برنخوردیم. اگر در یک فستیوال فیلم‌های بد و خوب در کنار هم نباشند داوری معنایی ندارد.
نرگس آبیار نیز در این باره توضیح داد: در سیوهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر فیلم‌ها ویترین متنوعی از موضوعات مختلف نظیر محیط زیست، وحدت بین ادیان، تم نوستالژی، کودکانه و داستان‌هایی درباره جنگ جهانی دوم را به تصویر کشیدند که مجموعه این ژانر‌ها انتخاب را برای داوران سخت کرد. در این شرایط اولویت موضوعی برای دنیای کنونی را مدنظر قرار دادیم.
این فیلمساز تصریح کرد: در مجموع فیلم‌های خوبی در جشنواره شرکت داشت و من به شخصه فیلم‌های کوتاه را بیشتر دوست داشتم.
نوید محمدزاده نیز در پاسخ به این که آیا در تجربه داوری‌اش نیز شیوه سبک خاص بازیگری خود را دخالت داده است یا نه، عنوان کرد: می‌خواهم در ابتدا از میرکریمی تشکر کنم که این فرصت را برای من ایجاد کرد که در کنار این ترکیب داوری حضور داشته باشم و از آن‌ها در این چند روز بیاموزم.
وی افزود: همانند تفکیک بین فیلم خوب و بد درباره بازیگری هم بازی خوب و بد داریم و بین بازی‌ها بحث می‌کنیم. هر کس جایزه را ببرد نوش جانش و هر کس نبرد، ان شاالله در دوره بعدی آن را دریافت می‌کند.
نرگس آبیار نیز به این پرسش که آیا کشور سازنده فیلم در داوری‌اش تأثیر داشته است؟ این گونه پاسخ داد: ملاک اصلی‌مان فیلم خوب بود، اما یادم است فیلم اولی که در کشوری آسیایی ساخته شده بود برایم از فیلمی که در کشوری اروپایی ساخته شده بود اولویت داشت و نگاه مثبت‌تری به آن داشتم، زیرا یک فیلم اولی تا این حد توانسته بود کارش را درست انجام بدهد.
میتوسکا: ایران سینمای محشری دارد
لابینا میتوسکا، دیگر داور مسابقه بین‌الملل، نیز عنوان کرد: پیش از آمدن به ایران می‌خواستم با خانواده‌ام به اینجا سفر کنم و همه می‌گفتند که واقعا چنین تصمیمی داری! اما اکنون باید بگویم ایران سینمای محشری دارد و کشوری بی‌نظیر است. دختر ۶ ساله من دیروز به من گفت که اگر ممکن است در ایران بمانیم. ایران مردم، سنت، سینما و تاریخ بی‌نظیری دارد و تنها کاری که می‌توانم بکنم این است که سر تعظیم فرود آورم و تشکر کنم.
فلایشمان، دیگر داور بخش «سینمای سعادت»، نیز درباره علاقه‌مندان به سینما در ایران گفت: تحت تأثیر شور و اشتیاق مخاطبان سینما در ایران هستم. مخاطبان سینما در ایران آن قدر پخته، هوشمند و آگاه هستند که هر فیلمی را از هر جای جهان ببینند و درک کنند.
وانگ ژیائوشوای، دیگر داور بخش مسابقه بین‌الملل، نیز در پاسخ به این که از نگاهش مشخصه‌های فنی و هنری جشنواره جهانی فیلم فجر نسبت به دیگر کشور‌ها چه بود، بیان کرد: همیشه دوست دارم فیلم‌های تکنیکی ببینم و در این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر شاهد نمایش چنین فیلم‌هایی بودم. همچنین پیش از این همیشه فیلم‌های ایرانی را در سایر جشنواره می‌دیدم و این اولین بار بود که فیلم‌های ایرانی را در ایران و همراه با مخاطبان این کشور دیدم و دقت کردم که حاضران در سالن گام به گام در سالن با فیلم ارتباط برقرار می‌کنند.
این فیلمساز اشاره کرد: در چین هم این طور است و اکثر چینی‌ها دوست دارند بیشتر فیلم‌های چینی را ببینند تا فیلم‌های آمریکایی.
فان دایم، داور مسابقه بین‌الملل، در پاسخ به پرسشی درباره ویژگی فیلم‌های ایرانی و قابلیت‌های آن برای عرضه بین‌المللی عنوان کرد: داستانی که جهانی باشد همیشه مخاطب خواهد داشت و فیلم‌های ایرانی ویژگی‌های جهانی دارند. اگر این فیلم‌ها یک مشکل خود را حل کنند از نظر موفقیت‌های بین‌المللی پیشرفت بیشتری خواهند داشت و آن نحوه ترجمه و زیرنویس است که با غرب تفاوت دارد. اگر فیلم‌های ایرانی به روش غربی زیرنویس شوند تا ۳۰ درصد موفقیت بیشتری کسب خواهند کرد. زیرنویس آثار ایرانی بسیار پر واژه‌اند و بسیار سریع می‌گذرند. حتی برای یک انگلیسی زبان نیز دنبال کردن این زیرنویس‌ها دشوار است.
وی ادامه داد: صنعت سینمای ایران باید متخصصانی در این حوزه را به خدمت بگیرد تا افراد بیشتری از آن بهره ببرند.
اسفندیاری با توضیحی در این باره تاکید کرد: بخشی از این مشکل ناشی از زیاد بودن دیالوگ‌ها در برخی از فیلم‌هاست.
مظفر اوزدمیر، دیگر داور بخش مسابقه بین‌الملل، نیز با اشاره به بهترین فیلمی که در جشنواره دیده است، اظهار کرد: بهترین فیلمی که در جشنواره جهانی فیلم فجر دیدم، «دونده» بود که من را به خود جذب کرد. دنیا گویی در این فیلم میان یک آتش وزی است و امیروی دونده به سمت خنکایی می‌رود. ضربه‌ای را که او به یخ‌ها می‌زد بسیار دوست داشتم و فیلمبرداری آن صحنه شبیه یک سحر و جادو بود.
میتوسکا، داور مسابقه بین‌الملل، نیز درباره جایگاه و نقش زنان در سینما عنوان کرد: واقعیت این است که در صنعت فیلمسازی تعداد زنان کمتر از مردان است. من تفکیکی بین این که کارگردان یک فیلم خوب زن است یا مرد ندارم.
وی با اشاره به اینکه خودش کمپانی کوچکی دارد و بیشتر فیلم‌هایی که می‌سازد درباره زنان است، بیان کرد: جامعه زنان داستان‌های خوبی دارد که باید از هر راهی تعریف شوند. در ایران فیلم‌های خوبی از فیلمسازان زن دیدیم که به این اندیشیدیم شاید بهتر باشد جایزه‌ای به این فیلمسازان اعطا کنیم و متوجه شدیم سینمای ایران نه تنها فیلمسازان زن زیادی دارد، بلکه آن‌ها فیلمسازان خوب و قدرتمندی هستند.
اعجاز گل: سینمای ایران در جایگاه خوبی در جهان ایستاده است
لاتیکا پادگائونکار، داور بخش «نت پک»، نیز بیان کرد: اینکه تمام عواید جشنواره جهانی فیلم فجر به سیل‌زدگان در ایران اهدا می‌شود بسیار اررزشمند است. همچنین داوطلبان این جشنواره کارشان را به خوبی انجام می‌دهند و از نظم جشنواره تشکر می‌کنم.
اعجاز گل دیگر داور بخش «نت پک» نیز گفت: از اینکه من را به این فستیوال دعوت کرده‌اید تشکر می‌کنم. تجربه آشنایی من با سینمای ایران به ۳۰ سال گذشته برمی‌گردد. فکر می‌کردم آن زمان قرار است فیلمی پروپاگاندا ببینم، اما فیلم‌های آن سال‌ها نظیر «خانه دوست کجاست» این مضمون را نداشت. همچنین فیلم‌های «باران»، «رنگ خدا» و «بچه‌های آسمان» ساخته مجید مجیدی را بعد‌ها از سینمای ایران دیدم. در ادامه سینمای ایران با فیلم‌هایی نظیر «جدایی نادر از سیمین» موفق‌تر شد. این سینما در حال حاضر در سطح بین‌المللی ایستاده است و از نظر بازیگری، ویژگی‌های فنی، کارگردانی و… در شرایط خوبی قرار دارد.
غلامرضا موسوی، داور ایرانی بخش «نت پک»، نیز عنوان کرد: فرصت خوبی برای همراهی با این تیم داوری در «نت پک» فراهم شده بود؛ افرادی حرفه‌ای که باعث شدند بعد از مدت‌ها فیلم مستند تماشا کنم و از دیدن آن‌ها لذت ببرم. کیفیت آثاری که دیدیم بسیار بالا بود و جا دارد از دبیر جشنواره و همکارانشان برای چنین انتخاب‌هایی تشکر کنم.
لاتیکا پادگائونکار، داور بخش «نت پک»، نیز با اشاره به شکل‌گیری این بخش تصریح کرد: سال‌ها پیش تصمیم گرفتیم مجله‌ای سینمایی ویژه آثار سینمای آسیا راه بیندازیم و بعد از ۱۰ سال نیز فستیوال فیلمی با محوریت آثار آسیایی را راه‌اندازی کردیم. از آن زمان با سازمان ملل جلساتی داشتیم و کنفرانس‌هایی بین‌المللی برگزار کردیم و بدین ترتیب نت پک آغاز شد. سازمان نت پک در حال حاضر در بسیاری از جشنواره‌ها جایزه خود را اعطا می‌کند.
سلهب: برایم مهم است که فیلمم را برای مخاطبان ایرانی نمایش دهم
غسان سلهب، داور دیگر بخش «فیلم‌های اول»، نیز با اشاره به اولین تجربه حضورش در تهران گفت: سینمای ایران انواع مختلفی دارد و اگر این طور نبود نمی‌توانست در حال حاضر به این موفقیت برسد. فیلم‌های ایرانی مشهورند و در کشور‌های مختلف از جمله بیروت نمایش داده می‌شوند. من یک فیلمساز هستم و امیدوارم در دوره بعدی در این جشنواره شرکت کنم. برایم مهم نیست که حتماً در بخش رقابتی شرکت کنم بلکه برایم مهم است که فیلمم را برای مخاطبان ایرانی نمایش دهم.
عمار هادی العرادی، داور بخش «فیلم‌های اول»، نیز بیان کرد: برای من باعث خوشحالی است که جشنواره جهانی فیلم فجر یکی از مهم‌ترین جشنواره‌های منطقه و جهان است.
بهروز شعیبی، دیگر داور این بخش، نیز با اشاره به دو نکته درباره بخش «فیلم‌های اول» و تجربه داوری آثار آن عنوان کرد: در این بخش با مجموعه‌ای از فیلم‌های اول خوب روبرو بودیم. ۱۲ فیلم خوب دیدیم که قابل بحث بودند. حضور دو داور غیر ایرانی اهمیت زیادی داشت. غسان سلهب و العرادی علاوه بر فیلمسازی، سینمای ایران را می‌شناختند و در این باره با یکدیگر گفتوگو می‌کردیم.
وی افزود: جلساتی که درباره جمع‌بندی فیلم‌ها برگزار شد برای من جنبه آموزش داشت و امیدوارم نتیجه درستی صورت گرفته باشد. در بخش فیلم‌های اول تنها یک انتخاب داشتیم و این اتفاق ما را محدود می‌کرد تا با جمع‌بندی به یک اثر برسیم.
داور جشنواره جهانی فیلم فجر درباره نحوه برگزاری جشنواره گفت: از تیم جشنواره برای اجرای خوب این رویداد و ایجاد فرصتی برای این که کنار هم باشیم تشکر می‌کنیم. همچنین به عنوان تیم میزبان ایرانی امیدوارم سال آینده نیز دو داور خارجی این بخش را چه به عنوان فیلمساز چه به عنوان داور در ایران ببینیم.
نشست خبری داوران سیوهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر با حضور داوران «جایزه منتقدان بین‌المللی» ادامه یافت. باربارا لوری، روبرت صافاریان و جونیت جبنویان در این بخش به دعوت امیر اسفندیاری توضیحاتی را ارائه کردند.
لوری با بیان این که در این بخش ۱۵ فیلم تماشا کرده است، عنوان کرد: در داوری به مشکلی برنخوردیم. جشنواره صرفاً تجربه‌ای برای فیلم دیدن نیست، بلکه ملاقات فیلمسازان، مردم و فضای بومی یک کشور تمام چیزی است که یک شخص می‌تواند با حضور در آن، تجربه کند.
جبنویان نیز عنوان کرد: با وجود این که به ۴۵ کشور سفر کرده‌ام تاکنون به ایران نیامده بودم. هرکس از ترکیه به ایران سفر می‌کند با خاطرات خوب زیادی به کشورمان برمی‌گردد و من هم به این جمع اضافه شدم. همچنین باید بگویم از تصمیمی که در داوری آثار این بخش گرفته‌ایم راضی هستم.
صافاریان دیگر داور بخش «جایزه منتقدان بین‌المللی» نیز اظهار کرد: جالب بود که ما داوران این بخش با یکدیگر از نظر نگاه به سینمای ایران هم‌سلیقه بودیم. شاید به این دلیل که به فرانسه از نظر فرهنگی نزدیک هستیم و ترکیه نیز کشوری همسایه است. برای من این نزدیکی دیدگاه‌ها جالب بود. درضمن شاید اگر ترکیب داوران این بخش شامل سه منتقد ایرانی بود، جمع‌بندی سخت می‌شد!
لوری نیز عنوان کرد: این اولین بار است که در حلقه منتقدانی شرکت می‌کنم که یک ایرانی (صافاریان) هم حضور دارد.
اسفندیاری در پایان این کنفرانس خبری توضیح داد: فیلم‌های ایرانی زیادی را برای منتقدان و سینماگران بین‌المللی نمایش می‌دهیم و آن‌ها جدا از داوری و دیدن فیلم‌های بخش خود به تماشای این آثار دیگر بخش‌ها در جشنواره جهانی فیلم فجر می‌نشینند.
انتهای پیام
